DIGESTION - செரிமானமாதல் - விரிவான அறிமுகம்...!!!

மக்களே...!!! 

நம்மளோட போன பதிவு எப்படி இருந்தது? மைட்டோகாண்ட்ரியா பத்தி சொல்ல ஆரம்பிச்சேன். ஆனா, அதுக்கு முன்னாடி சொல்ல வேண்டிய சில  விஷயங்கள் இருந்தது. அதுதான் இப்போ சொல்லிட்டு இருக்கேன். இதுவரைக்கும் ATP, ADP, NAD, FAD மற்றும் FMN எல்லாம் பார்த்திருக்கோம்.  எப்படி இருந்தது? படிச்சிட்டு கமெண்ட் போட்டிங்கன்னா இன்னும் என்னோட வேலையை இன்னும் செம்மைப்படுத்திக்க அது உதவும். அதனால பதிவுகளை படிக்கிற நண்பர்கள் தவறாம பின்னூட்டம் போடுங்க. 

நம்ம உடலுக்கு சக்தி தேவைப்படும்போது நாம சாப்பிடறோம். நாம சாப்பிடும் சாப்பாட்டுல ஸ்டார்ச், கொழுப்பு அமிலங்கள், மற்ற லிப்பிடுகள், நியூக்ளிக் அமிலங்கள், விட்டமின்கள், மினரல்கள் இது எல்லாமே இருக்கு. அதுல இருந்து நமக்கு சக்தி கெடைக்குது. இவ்ளோதான் நமக்கு (உயிர்வேதியியல் தெரிஞ்சவங்களை தவிர) தெரியும். ஆனா, இவ்வளவும் நாம சாப்பிட்டதுக்கு அப்புறம் என்ன ஆகுதுன்னு தெரியுமா ? இந்த ஸ்டார்ச்ல இருந்து நமக்கு எப்படி சக்தி கிடைக்குது? எத்தனை விதமான செயல்கள், வேதிவினைகள் நடந்து, கடந்து நமக்கு சக்தி தயாரிக்கப்படுது? இதுதான் நாம இன்னைக்கு பார்க்க போறோம். இன்றைய பதிவுல இருந்து இது சம்பந்தமான அடுத்து வரும் பத்திகள் மிக முக்கியமானதா இருக்கும். கவனமா படிங்க. இப்போ இன்னைக்கு பதிவுக்கு போகலாம்.

நாம சாப்பிடும் சாப்பாடு - கார்போஹைட்ரேட், லிப்பிட்ஸ், நியூக்ளிக் ஆசிட், புரோட்டீன் எல்லாம் கலந்த கலவை. இது எல்லாமே கரிம வேதிப்பொருட்கள் வகையை சேர்ந்த சிக்கலான, அளவுல பெரிய, கடினமான வேதிக்கட்டமைப்பு கொண்ட வேதிப்பொருட்கள். இதை கொஞ்சம் விளக்கமா பார்க்கலாம் .

1. கார்போஹைட்ரேட் - கார்போஹைட்ரேட்ல பல வகை இருந்தாலும் நாம சாப்பிடற சாப்பாட்டுல இருக்கிறது ஸ்டார்ச். ஸ்டார்ச் பத்தி நாம ஏற்கனவே படிச்சிருக்கோம். பல நூறு குளுக்கோஸ் மூலக்கூறுகள் செயின் மாதிரி சேர்ந்த அமைப்பு.

2. லிப்பிடுகள் - நாம சாப்பிடற சாப்பாட்டுல இருக்கும் லிப்பிட் வகை உணவுப்பொருட்கள் பல வகை இருக்கும். சமைக்கும் எண்ணெய், மாமிச கொழுப்பு இப்படி ஒன்னொன்னும் ஒவ்வொரு வகை, அளவில் பெரிய கூட்டு கொழுப்புகள்.

3.  புரோட்டீன் - கார்போஹைட்ரேட் போலவே புரோட்டீன்களும் அமினோ அமிலம் செயின் மாதிரி கோர்த்த அமைப்பு. தனக்கு தானே மடிந்து, சுற்றி ஒரு கோளம் மாதிரி நல்ல பெருசா உருவானது.

4. நியூக்ளிக் அமிலங்கள் - நம்ம புரோட்டீன் மற்றும் கார்போஹைட்ரேட் மாதிரித்தான் இதுவும். நியூக்ளியோடைடுகள் செயின் மாதிரி அமைந்த அமைப்பு.

இது எல்லாத்தையும் உள்ளடக்கின சாப்பாடு பயன்படுத்தி அப்படியே நம்ம செல்களால சக்தி தயாரிக்க முடியாது. சக்தி தயாரிக்க தேவையான மூலப்பொருட்கள் நாம சாப்பிடற சாப்பாட்டுல இருந்து கெடைக்கும். அந்த மூலப்பொருட்களை புராசஸ் பண்ணி தனியே பிரிச்செடுத்து அதை உபயோகப்படுத்தி நம்ம செல்கள் நம்ம தினப்படி வேலைகளுக்கான சக்தியை தயாரிக்கும். இந்த உணவை புராசஸ் பண்ணி மூலப்பொருட்களை தனியே பிரிச்செடுக்கிற வேலை தான் நாம ஜீரணமாதல் அப்படின்னு சொல்றோம். உதாரணத்துக்கு, கார்போஹைட்ரேட் வகை உணவுல ஸ்டார்ச் நிறைய இருக்கும். நம்ம செல் ஸ்டார்ச்சை அப்படியே உபயோகப்படுத்த முடியாது. அதே சமயம் கார்போஹைட்ரேட்டுல குளுக்கோஸ் தான் நம்ம செல் உபயோகப்படுத்தற மூலப்பொருள்.  அதனால நம்ம செல் ஸ்டார்ச்சை ஜீரணம் பண்ணி அதுல இருந்து கெடைக்கிற குளுக்கோஸை உபயோகப்படுத்தி சக்தி தயாரிக்கும்.

சரி... ஆனால் மேல போறதுக்கு முன்னாடி நான் சில கேள்விகளை கேக்க விரும்பறேன். ஏன் நம்ம செல் சாப்பாட்டை அப்படியே பயன்படுத்த முடியாது? சாப்பாட்டை ஜீரணம் பண்ணி, சக்தி தயாரிக்க தேவையான மூலப்பொருட்களை தனியே பிரிச்செடுக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன?

நாம சாப்பிடும் சாப்பாடு இரைப்பைக்குள்ள ஜீரணம் ஆகி, சிறுகுடலுக்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டு அங்க இருந்து நேரடியா நம்ம இரத்தத்துக்குள்ள போய் கலக்கும். இரத்தத்துக்குள்ள இருந்து செல்கள் இருக்கிற இடத்துக்கு எடுத்து போகப்பட்டு, அங்க செல்லுக்குள்ள எடுத்திட்டு போய் சைட்டோபிளாசத்தில் தான் சக்தி தயாரிக்கும் வேலை ஆரம்பமாகும். சிறுகுடல்ல இருந்து இரத்த ஓட்டத்துல கலக்கணும் அப்படின்னா என்ன ? சிறுகுடல் எங்க இருக்கும்ன்னு நமக்கு தெரியும். ஆனா, குளுக்கோஸ் கலக்க வேண்டிய இரத்த ஓட்டம் எங்க இருக்கு? சிறு குடல்ல இருந்து இரத்த ஓட்டத்துல கலக்க இரத்தம் ஓட்டம் வரை குளுக்கோஸ் எப்படி, எங்க கொண்டு போகப்படும்?

இங்க தான் நமக்கு பல சுவாரஸ்யமான தகவல்கள் இருக்கு. சிறுகுடல் அப்படிங்கறது சதையால் ஆன குழாய் மாதிரின்னு நமக்கு தெரியும். வெளிப்பக்கம் பார்க்க சின்ன டியூப் மாதிரி ஸ்மூத்தா இருந்தாலும் அதனுடைய உள்பக்கம் நிறைய மடிப்பு மடிப்பா நிறைய மேடு பள்ளம் இப்படித்தான் இருக்கும். சிறுகுடலோட சுவர்களுக்குள்ள நெறைய இரத்தக்குழாய் நிறைஞ்சிருக்கும். அதாவது நம்ம உடலோட வேற எந்த பகுதியை விடவும்  சிறுகுடல் பகுதி ஏகப்பட்ட இரத்தக்குழாய்கள் கொண்டது. அதுக்கு காரணம் இருக்கு. இன்னும் விளக்கமா சொல்லணும் அப்படின்னா சிறுக்குடல் சதை, அதுக்குள்ளே புதைஞ்சிருக்கிற நிறைய இரத்தக்குழாய்கள். ஸோ, சிறுக்குடல் வழியா வரும் ஜீரணமான உணவு இந்த சதையை தாண்டி ஊடுருவி அதுக்குள்ளே புதைஞ்சிருக்கிற இரத்தக்குழாயை அடைஞ்சி அதையும் தாண்டி அதுக்குள்ளே ஓடும் இரத்தத்துல கலக்கணும். இதுதான் நமக்குள்ள தினமும் நடக்கறது.

ஸோ, உணவுப்பொருள் இரத்தத்துல கலக்கறதுக்கு முன்னாடி சிறுக்குடல் சுவர் (மடிப்பு மடிப்பா இருக்கும் குடலோட உட்பக்க சதை அல்லது சுவர் ), அதுக்கு அப்புறம் இரத்தக்குழாய் இந்த ரெண்டையும் தாண்டினாத்தான் இரத்தத்துக்குள்ள போக முடியும். நாம இங்க சதை, இரத்தக்குழாய் அப்படின்னு சிம்பிளா சொன்னாலும் அது செல்களால் ஆனது, அந்த செல்கள் செல் சவ்வு வெச்சிருக்கும். அதைதான் ஜீரணமான உணவு தாண்ட போகுது இல்லையா ? ஸோ, சிறுக்குடல் சதையோ அல்லது அதுக்குள்ள இருக்கிற இரத்தக்குழாயோ, இப்படி தாண்டனும் அப்படின்னா ஒரு பக்கம் செல்சவ்வு வழியா ஊடுருவி மறுபக்க செல் சவ்வு வழியா வெளிய வரணும். இதுதான் அங்க நடக்க போறது. நடக்கறது. அப்படி ஊடுருவனும் அப்படினா அதுக்கு ஏத்த மாதிரி அதனோட சைஸ் அதாவது அளவு இருக்கணும். இந்த ஒரு காரணத்துக்காகத்தான் நாம சாப்பிடும் உணவு வாயிலயும், இரைப்பையிலயும், குடலுக்குள்ளயுமே ஜீரணம் பண்ணப்படுது. இல்லன்னா அதால குடலை விட்டு தாண்ட முடியாது. அப்படியே கழிவாக வெளியேற்றப்பட வேண்டியது தான். ஸோ, ஜீரணமாதல் அப்படிங்கறது நாம சாப்பிடும் அளவில் பெரிய கூட்டு கரிம வேதிப்பொருட்களை நமது செல்கள் ENERGY தயாரிக்க பயன்படுத்தக்கூடிய அளவுக்கு சின்ன சின்னதா, எளிமையா உடைக்கறது அல்லது எளிமையான வடிவத்துக்கு மாற்றுதல் அப்படின்னு அர்த்தம் சொல்லலாம். அம்மாடி எவ்ளோ பெரிய கதை.......!!!!!!!!

உதாரணம் - ஸ்டார்ச் - STARCH - இது குளுக்கோஸ் மூலக்கூறுகள் ஒண்ணா சேர்ந்த சிக்கலான கரிம வேதிப்பொருள். தானிய வகைகள், கிழங்கு வகைகள் இது எல்லாம் ஸ்டார்ச் நிறைய இருக்கிற உணவுப்பொருட்கள். நாம சாப்பிடற உணவுல இது இருந்தாலும் நம்ம செல் இதை அப்படியே பயன்படுத்த முடியாது. ஏன்னா, நம்ம செல்லுக்குள்ள ஒரே ஒரு தனி குளுக்கோஸ் மட்டும்தான் ஈசியா தாண்டி போகமுடியும். ரெண்டு குளுக்கோஸ் சேர்ந்தமாதிரி இருந்தாக்கூட செல் சவ்வை தாண்டி போக முடியாது. ஆனா, ஸ்டார்ச் பல நூறு குளுக்கோஸ் ஒண்ணா சேர்ந்தது. இது அப்படியே இருக்கிற வரைக்கும் இதனால நமக்கு எந்த உபயோகமும் இல்லை. அதனால, இந்த மிகப்பெரிய ஸ்டார்ச் தனித்தனி குளுகோஸ் மூலக்கூறுகளாக மாற்றப்படனும்.

இந்த ஜீரணமாதல் செயல் உணவு நம்ம வயித்துக்குள்ள போனதுக்கு அப்புறம் தான் ஆரம்பமாகுதுன்னு நீங்க நெனச்சிங்கன்னா அது தப்பு. சாப்பாட்டை நம்ம வாயில போட்டதுமே நம்ம வாய்ல இருந்தே இந்த செயல் ஆரம்பமாகுது. நாம சாப்பாட்டை பற்களால நல்லா மென்னு சாப்பிடறமே அதுவே ஜீரணம் ஆகறதுக்கான முதல் ஆரம்பம். நாம சாப்பாட்டை மெல்லும்போது சாப்பிடும் உணவு உமிழ் நீரோட கலந்து நல்லா அரைக்கப்படும். அந்த உமிழ்நீர்ல  இருக்கு மேட்டர். நம்ம உமிழ்நீர்ல கலந்து இருக்கிற பொருட்கள் என்னென்னன்னு தெரியுமா?

• தண்ணீர் - WATER 
• மின் அயனிகள் - ELECTROLYTES - இதில் உள்ள மின் அயனிகள் பட்டியல் கீழே,
  
  • சோடியம்
  • பொட்டாசியம்
  • கால்சியம் 
  • மெக்னீசியம்
  • குளோரைடு 
  • பை-கார்பனேட் 
  • பாஸ்பேட்
  • அயோடின்
• மியூக்கோ பாலி-சாக்ரைடு மற்றும் கிலைக்கோ புரோட்டீன் 
• பேக்டீரியா நுண் எதிர்ப்பு பொருட்கள் - தயோ-சயனேட், ஹைட்ரஜன் பெராக்ஸைடு, இம்யூனோ குலோபுலின் A.
• மேற்தோலுக்குரிய வளர்ச்சி காரணி (தமிழாக்கம் சரியா என தெரியல... தெரிஞ்சவங்க சொல்லுங்க) - EPIDERMAL GROWTH FACTOR
• பல்வேறு என்சைம்கள் -
  • ஆல்ஃபா - அமைலேஸ் அல்லது தயாலின்  - α-AMYLASE or PTYALIN - வாயில் உள்ள பரோடிட் - PAROTID மற்றும் சப்மேன்டிபுலார்-SUBMANDIBULAR  உமிழ்நீர் சுரப்பிகள் அசினர் - ACINAR செல்களால் ஆனது. இந்த அசினர் செல்கள் சுரக்கும் என்சைம்கள் தான் மேல சொன்னது. உமிழ்நீர் கலந்து வாயில் அரைக்கப்படும் உணவில் உள்ள கார்போஹைட்ரேட் அல்லது சர்க்கரை அதாவது ஸ்டார்ச் இந்த என்சைம்களால் உடைக்கப்பட்டு சிறு சிறு குளுக்கோஸ் செயின்களாக மாற்றப்படும். இதனால வயிற்றுக்குள்ள மேற்படி அடுத்த சுற்று ஜீரணம் ஆக வசதியா இருக்கும். ஸோ, கார்போஹைட்ரேட் உணவு முதன் முதலில் வாயிலேயே ஜீரணம் செய்யப்பட அதுவும் உணவு விழுங்கப்படுவதற்கு முன்னரே ஆரம்பிக்கப்படும்.  
  
  
  • லிங்குவல் லைப்பேஸ் - LINGUAL LIPASE - வாயில் உள்ள மற்றொரு உமிழ்நீர் சுரப்பியான சப்லிங்குவல் சுரப்பியினுடைய அசினர் செல்கள் சுரக்கும் என்சைம் இது. இதனுடைய வேலை கொழுப்பு சம்பந்தப்பட்ட உணவுகளை ஜீரணம் பண்ணுவது.ஆனா, இது நமது உணவில் சேர்த்து அரைக்கப்பட்டாலும், கொழுப்பு சம்பந்தப்பட்ட உணவுகள் ஜீரணம் ஆகாது. இதுக்கு காரணம் இதனுடைய pH. pH அப்படிங்கறதை எப்படி தமிழாக்கம் செய்யிறதுன்னு தெரியல மக்களே...!!!!!!!! ஸோ எனக்கு தெரிஞ்ச மாதிரி விளக்கமா சொல்றேன். pH அப்படிங்கறது எந்த ஒரு நீர்மத்தின் அமில அல்லது காரத்தன்மையின் அளவை குறிக்கும் அலகு அல்லது அளவுகோல். இதனோட ஆரம்ப அளவு 1.0, அதிகப்பட்சம் 14. நடுநிலை புள்ளி 7.0. 7.0 க்கு கீழே போனால் அமிலம் எனவும், 7.0 க்கு அதிக pH  கொண்டவை காரம் எனவும் சொல்லுவாங்க. வேணும்ன்னா சில உதாரணங்களை சொல்றேன். சுத்தமான தண்ணியோட pH 7.0. இது ஒரு NEUTRAL அதாவது சமநிலைப்படுத்தப்பட்டது அமிலமும் இல்லை காரமும் இல்லை. சுத்தமான செறிவூட்டப்பட்ட அமிலத்தோட pH 1.0. சுத்தமான செறிவூட்டப்பட்ட காரம் 14.0.  
  • இது எதுக்கு சொல்ல ஆரம்பிச்சேன்னா, ஒவ்வொரு என்சைம்க்கும் ஒரு பண்பு உண்டு.அதுக்குன்னே சில குறிப்பிட்ட pH அளவு இருக்கும்போது மட்டும்தான் அது செயல் தன்மையோடு இருக்கும். இல்லைன்னா அது வெறும் ஒரு துண்டு புரோட்டீன் அவ்ளோதான். நம்ம லிங்குவல் லைப்பேஸும் அதுபோலதான். உருவாகற இடம் நம்ம வாய்க்குள்ள இருந்தாலும், தோராயமா 4.0 pH  இருக்கும் இடத்தில் மட்டும் தான் இதனால வேலை செய்யும் திறனுடையதாக மாற முடியும். அதனால நம்ம சாப்பாடு வாயில் அறைப்படும்போது உணவோட சேர்ந்து கலந்து நாம உணவை விழுங்கும் போது  உணவோட இரைப்பைக்குள்ள போயிடும். இரைப்பையில் pH அளவு தோராயமாக 4.0 வந்ததும் இங்க லிங்குவல்  லைப்பேஸ் வேலை செய்யும் திறனுடையதாக மாறி லிப்பிட் உணவுகளை ஜீரணம் செய்ய ஆரம்பிக்கும். 
  • ஸோ, கார்போஹைட்ரேட் உணவு நமது வாயில் இருந்தும், லிப்பிட் உணவுகள் இரைப்பைக்குள் இருந்தும் ஜீரணம் ஆக ஆரம்பிக்கும்.
  •  நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பு என்சைம்கள் அல்லது புரோட்டீன்கள் - ANTIMICROBIAL ENZYMES.
    • லைசோசைம் - LYSOZYME - உமிழ்நீர், கண்ணீர், வியர்வை சளி இப்படி நமது உடலில் சுரக்கும் எல்லாத்துலயும் இந்த என்சைம் இருக்கும். இதனுடைய முக்கியமான வேலை பேக்டீரியா தோற்று நடக்காம நம்மை காக்கறது. 
    • உமிழ்நீர் லேக்டோ பெராக்ஸிடேஸ் - SALIVARY LACTOPEROXIDASE 
    • லேக்டோபெஃரின் - LACTOFERRIN
    • இம்யுனோகுலோபுலின் - IMMUNOGLOBULIN 
  • புரோலின் அமினோ அமிலம் அதிகமாக கொண்ட புரோட்டீன்கள் - PROLIN RICH PROTEINS - இதனோட வேலை என்னன்னா நம்ம பல் இருக்கில்லையா, அந்த பல்லுல இருக்கிற எனாமல் - ENAMEL உருவாக்கம், பல் உருவாகும் செயல்ல துணை புரிதல், நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பு இப்படி பல வேலைகளை செய்யிது. இதோட இன்னும் பல சின்ன சின்ன வேலைகளை செய்யும் என்சைம்களை கொண்டது.
• செல்கள் - இப்போ நம்ம வாயில் இருந்து எடுக்கப்படும் ஒரு மில்லி லிட்டர் உமிழ்நீர்ல தோராயமா 80 லட்சம் மனித செல்கள், 5000  லட்சம் பேக்டீரியா செல்களும் இருக்கும். நம்ம உமிழ்நீர் சில சமயம் துர்நாற்றம் வீச இந்த பேக்டீரியா செல்கள் தான் காரணம். 
• ஓபியார்பிஃன் - OPIORPHIN - இப்போ சமீபத்துல கண்டுபிடிக்கப்பட்ட வலிக்குறைக்கும் நிவாரணி. 

இப்போ ஒவ்வொரு உணவும் எப்படி என்ன மாதிரி ஜீரணம் ஆகுதுன்னு பார்க்கலாம்.

1. கார்போஹைட்ரேட் - ஸ்டார்ச்
நாம சாப்பிடற உணவுல மெயின் ஸ்டார்ச் தான். வேற சில கொஞ்சம் கொஞ்சம் இருக்கலாம். அது சாப்பிடற உணவை பொறுத்தது. ஆனா அதைபத்தி நாம பெரிய அளவுல கண்டுக்க வேணாம். நாம ஸ்டார்ச் மேல கவனம் செலுத்துவோம். ஸ்டார்ச் ஒரு மிகப்பெரிய அளவு இருக்கிற, பல நூத்துக்கணக்கான குளுக்கோஸ் சேர்ந்த வேதிப்பொருள். இது வாயில இருக்கும்போதே மொதல்ல சில குட்டு குட்டி செயின்களா ஒரு 2-10 குளுக்கோஸ் இருக்கிற மாதிரி உடைக்கப்படும். அப்புறம் வயித்துக்குள்ள போனதும் மீதி இருக்கிற எல்லாம் தத்தனி குளுக்கோஸா ஜீரணம் ஆயிடும்.

அப்புறம் நாம சாப்பிடும் இன்னொரு கார்போஹைட்ரேட் உணவுன்னு சொன்னா நம்ம காபி, டீயில கலக்கும் சர்க்கரை. இதனோட அறிவியல் பேரு சுக்ரோஸ் - SUCROSE. ரெட்டை சர்க்கரை. ஒரு குளுக்கோஸ் மூலக்கூறும், ஒரு ப்ஃரக்டோஸ் - FRUCTOSE மூலக்கூறும் சேர்ந்த அமைப்பு. ஒரு இதை ஜீரணம் பண்ணும் என்சைம் SUCRASE - சுக்ரேஸ். இது உருவாகும் இடம் இரைப்பை.

2. புரோட்டீன் -
புரோட்டீன்ல ஸ்டார்ச் மாதிரி இதுதான் அப்படின்னு குறிப்பிட்டு சொல்ல முடியாது. ஏன்னா நாம சாப்பிடற எல்லாமே புரோட்டீன் தான். அதே கதைதான் இங்கயும். மாமிசம், முட்டை, பருப்பு வகைகள், தானிய வகைகள் எல்லாம் புரோட்டீன்கள். இதை ஜீரணம் செய்யும் என்சைம் - பெப்சின் - PEPSIN. இது இரைப்பை சுவர் செல்களால சுரக்கப்படும். அதோட எல்லா உணவும் பொதுவா நம்ம வயித்துக்குள் தயாரிக்கப்படர ஹைட்ரோகுளோரிக் அமிலம் உதவியோட முழுமையா ஜீரணம் செய்யப்படும். நீளமான அமினோ அமில செயின்கள் முதல்ல சின்ன சின்னதா உடைஞ்சி அப்புறம் தனித்தனி அமினோ அமிலங்களா ஆகும். புரோட்டீன் ஜீரணம் இரைப்பையில் ஆரம்பமாகி கல்லீரல் சுரப்புகள், கணைய சுரப்புகள் உதவியோட சிறுகுடல்ல முடியும்.

3. லிப்பிட் - தாவர மற்றும் விலங்கு கொழுப்புகள்
இது எல்லாமே கூட்டு கொழுப்புகள்.  நிறைய கொழுப்பு அமிலங்கள், கிளிசரைடுகள் சேர்ந்தது. ஜீரணமான பின்னாடி கொழுப்பு அமிலங்கள் தனியாவும், கிளிசரைடுகள் தனியாவும் ஆயிடும்.  இதுல முக்கியமானது கல்லீரல் - LIVER சுரக்கும் பித்த நீர் (BILE) அதுல உள்ள பித்த நீர் உப்புகள் (BILE SALTS) மற்றும் கணைய லைப்பேஸ் - PANCREATIC LIPASE. லிப்பிடுகள் ஜீரணம் ஆகறதுல இதனோட பங்குதான் மிக மிக அதிகம்.

4. நியூக்ளிக் அமிலங்கள் - தாவர உணவா இருந்தாலும், விலங்கு உணவா இருந்தாலும் எல்லாமே செல்களால் ஆனது அப்படிங்கறதால மொத்த உணவும் நமக்கு நியூக்ளிக் அமிலங்களை குடுக்கும். இவை எல்லாம் ஜீரணம் பண்ணப்படனும். நியூக்ளிக் அமிலங்கள் வாயிலோ அல்லது இரைப்பையிலோ ஜீரணம் ஆகாது. அதுக்கான என்சைம்கள் இங்க இல்லை. நியூக்ளிக் அமிலங்களை ஜீரணம் பண்ணக்கூடிய என்சைம்களை உற்பத்தி பண்றது கணையம் - PANCREAS. கனையத்துல இருந்து உற்பத்தி ஆகிற NUCLEASES - நியூக்ளியேசஸ் அப்படிங்கற என்சைம்கள் DNA மற்றும் RNA - க்களை  எல்லாம் தனித்தனி நியூக்ளியோடைடுகள், நியூக்ளியோசைடுகளா ஜீரணம் பண்ணும். இது நடக்கிற இடம் சிறுகுடல்.

நம்ம வயித்துக்குள் உருவாகும் ஆசிட் - மிக செறிவூட்டப்பப்பட்ட ஹைட்ரோகுளோரிக் அமிலம் - HYDROCHLORIC ACID. இதனோட pH 1.6. இது நம்ம கையில பட்டா நம்ம கை அப்படியே வெந்துடும். அப்படி ஒரு ஆபத்தான ஆசிட் தான் நம்ம வயித்துக்குள்ள உருவாகுது. அப்போ எப்படி நம்ம வயித்துக்குள்ள ஒன்னும் ஆகலன்னு கேக்குறிங்களா...? அங்கதான் இயற்கை நமக்கு ஒரு பாதுகாப்பு சிஸ்டம் ஒன்னு வெச்சிருக்கு. நம்ம வயித்துக்குள்ள சுவர்களை ஒட்டின மாதிரி ஜவ்வு மாதிரி இயற்கையான ஒரு பாதுகாப்பு படலம் இருக்கு. இது ஆசிட் படறதால ஏற்படும் பாதிப்புகளிலிருந்து நம்மை காப்பாத்துது. இதுதான் இயற்கையோட மகிமை. சாப்பிடற சாப்பாட்டை ஜீரணம் பண்ண மிக ஆபத்தான ஆசிட்டை வயித்துக்குள்ள, வெச்சி அதுல இருந்து நம்மை காப்பாத்த ஒரு ஜவ்வு படலத்தையும் வெச்ச இயற்கையை என்ன சொல்ல ?????

இங்க ஒரு சின்ன தகவல் - சரியா சாப்பிடலன்னா அல்சர் அப்படிங்கற வயித்துப்புண் அப்படின்னு நாம கேள்விபட்டிருப்போம். அது எப்படி வருது ? நாம சாப்பிட்டதும் சாப்பிட்ட சாப்பாட்டை ஜீரணம் பண்ண ஆசிட் உருவாகும் இது நமக்கு தெரியும். தினமும் எட்டு மனைக்கு ரெகுலரா நாம சாப்பிட்டு இருக்கோம். இப்படியே கொஞ்ச நாள் போனா எட்டு மணி ஆனதும் செல்கள் தானா ஆசிட்டை உருவாக்க தொடங்கிடும். நாம சாப்பிட்டதும் அந்த ஆசிட் உணவோட கலந்து நீர்த்து போயிடும். இப்போ திடீர்னு கொஞ்ச நாள் நாம ரெகுலரா சாப்பிடறதை விட்டுட்டோம்ன்னு வைங்க, ஆனா ஆசிட் என்னவோ அதே எட்டு மணிக்கு உருவாகிட்டு தான் இருக்கும். உணவு இல்லாததால அதனுடைய முழு ஆசிட் தாக்கம் நம்ம இரைப்பை சுவர்கள் மேல காட்டும். நம்ம பாதுகாப்பு ஜவ்வு கொஞ்ச நாள் தாக்கு பிடிக்கும், ஆனா, கொஞ்ச நாள் கழிச்சி அது செயல் இழந்து, படிப்படியா சேதமடைஞ்சிடும். இப்போ ஆசிட் பட்டு நம்ம வயித்துக்குள் வெந்து போய் புண்ணாயிடும். அதுதான் அல்சர்.

ஸோ, வயித்துக்குள்ள நம்ம உணவை முழுமையா ஜீரணம் பண்ணி நம்ம செல்களோட உபயோகத்துக்காக மாற்றும் ஆசிட் கலந்த நீர்மத்தில் ஆசிட் தவிர என்னவெல்லாம் இருக்கும்...? சோடியம் குளோரைடு மற்றும் பொட்டாசியம் குளோரைடு. இது நாம சாப்பிடும் உணவு வகைக்கு ஏற்ப ஆசிட்டோட அமிலத்தன்மையை   நிலையா வெச்சிக்கிரதுக்காக. ஏன்னா, நம்ம இரைப்பைக்குள்ள pH 2-3 க்குள்ள இருக்கணும். இரைப்பையில் சுரக்கும் ஆசிட் pH 1-2 இருக்கும். 

இப்போ கார்போஹைட்ரேட், லிப்பிட் மற்றும் புரோட்டீன் உணவுகள் நல்ல முறையில் ஜீரணம் ஆகி நல்ல கூழ் மாதிரி ஆகி சிறு குடலுக்குள்ள அனுப்பப்பட்டு, அங்க மிச்சம் மீதி இருக்கிற எல்லா உணவும் கல்லீரல், கணையத்தில் இருந்து வர சுரப்பிகள் மூலமா முழுமையா ஜீரணம் பண்ணி, அங்க உறுஞ்சு செல்கள் மூலமா இரத்தத்துக்குள்ள உறுஞ்சப்பட்டு விடும். முழுமையா ஜீரணம் ஆன உணவு எப்படி சிறுக்குடல் உறுஞ்சு செல்கள் மூலம் நம்ம உடலுக்குள்ள உறுஞ்சப்படுது அப்படிங்கறதும் ஒரு தனி வேலை. தனியா தெரிஞ்சிக்க வேண்டிய அளவு முக்கியமானதும் கூட. ஏற்கனவே இந்த பதிவு பெருசா ஆகிட்டதால அதை,  அடுத்த பதிவுல பார்க்கலாம். ஸோ, அடுத்த பதிவுல சிந்திப்போம்.